Βρέθηκα στα πρόθυρα μιας πολύ επικίνδυνης ευχής.
Ένιωσα πολύ άσχημα.
Συναίσθημα όχι πόνου ούτε απόγνωσης αλλά παραίτησης.
Στην πραγματικότητα φοβάμαι τον θάνατο, δεν τον αποζητώ.
Δεν το βλέπω σαν διέξοδο.
Όμως υπήρχαν στιγμές που φοβόμουν για τη ζωή μου αλλά απλά αφέθηκα.
Ας είναι, ως εδώ ήταν.
Λίγες ευχές για αυτούς που μένουν πίσω και βλέφαρα που κλείνουν και περιμένουν.
Φθορά και κούραση.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment