:)

Δεν είναι από χαρά.

Είναι που μόλις άνοιξε η πόρτα μέσα μου, και πέρασε πάλι το κατώφλι μου αυτός ο παλιός γνωστός. Τράβηξε την καρέκλα κ έκατσε στην κεφαλή του τραπεζιού, όπως και τότε. Άνοιξε την μαύρη δερμάτινη τσάντα του και άρχισε να ετοιμάζει τα σύνεργα. Σε λίγο, άλλη μια δόση ανεκπλήρωτης ευτυχίας θα τρέξει στις φλέβες.

Δεν είναι από χαρά.
Μα τώρα που όλα είναι ξεκάθαρα, μου μοιάζουν τόσο οικία.