Tuesday, May 8, 2007

Spiderman the Tribute

Σαν παιδί κι εγώ έζησα και μεγάλωσα με comics κ super-ήρωες. Τα πρώτα παιδικά μου χρόνια αναλώθηκαν κυρίως στις κλασικές Disney figures, αλλά με τον καιρό βούτηξα το δάχτυλο στην υπέροχη γεύση των υπερδυνάμεων.

Κάπου εκεί γνώρισα και λάτρεψα τον Spidey.

Το εντυπωσιακό του θέματος είναι ότι ο λόγος που βρήκε αμέσως μια θέση στην καρδιά μου ήταν ότι αν και υπερήρωας στην πραγματικότητα είναι αντιήρωας. Αν το καλοσκεφτείς ο αραχνάθρωπος είναι ο πιο ριγμένος χαρακτήρας που γεννήθηκε στα γραφεία της Marvel.

Σε μικρή ηλικία χάνει τους δικούς του σε αεροπορικό δυστύχημα και έτσι μεγάλωσε στα χέρια ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. Στο σχολείο ήταν πάντα ο καλός μαθητής, κάτι που σε συνδυασμό με την έμφυτη ντροπαλότητα του και τον σιωπηλό χαρακτήρα του τον έκανε να περνά απαρατήρητος από κάθε κοπέλα και να χαίρει κακής μεταχείρισης από τους cool τύπους της εποχής. Αδέξιος, ανοργάνωτος, ανίκανος για κάθε αθλητική δραστηριότητα και προικισμένος με υψοφοβία. Ένας κλασικός-μοναχικός nerd.

Όλα αυτά πριν το θαυματουργό τσίμπημα της ραδιενεργούς αραχνούλας. Η συνέχεια όμως δεν ήταν πολύ καλύτερη.

Ενοχικός για τον θάνατο του πολυαγαπημένου του θείου Ben.
Ερωτευμένος χωρίς ανταπόκριση και με την αποδοχή ότι ποτέ δεν θα μπορέσει να έχει στο πλάι του την MJ.
Άφραγκος και μόνος όπως πάντα ξοδεύει τη νιότη του στο πατάρι του σπιτιού της θείας May.
Ζει στιγμές βγαλμένες από τα βιβλία του Δάντη στα γραφεία μιας μικρής εφημερίδας - underpayed - με συντροφιά ένα νευρωτικό αφεντικό που συχαίνεται τον Spiderman πιο πολύ και από τους Δημοκρατικούς.
Δεν είναι gadjetακιας σαν κάποιους ούτε παντοδύναμος σαν άλλους ζωγραφιστούς ήρωες.
Οι υπερδυνάμεις του υστερούν καθώς περιορίζονται στη δυνατότητα του Wall-Crawling, την μάλλον υπερεκτιμημένη Spider-Sence και μια κάποια σωματική ενδυνάμωση. Θυμίζω ότι ο ιστός του παράγεται από ένα δικό του κατασκεύασμα προσαρμοσμένο στα δυο του χέρια.
Είναι από τους λίγους υπερήρωες που δεν έχουν την συντροφιά ενός sidekick. Αυτό όχι γιατί ο δυναμισμός του του επιτρέπει να είναι ένας πρωταγωνιστικός stand-alone χαρακτήρας (Superman) αλλά γιατί είναι μόνος, κλεισμένος σε έναν αιώνιο εσωτερικό μονόλογο.

Αν όμως κάτι με εντυπωσιάζει περισσότερο από κάθε άλλο σ αυτόν τον χαρακτήρα, αυτό είναι η έλλειψη αναγνώρισης. Κάθε ήρωας που σέβεται τον εαυτό του έχει περάσει στιγμές έντονης αμφισβήτησης αλλά για τον Peter οι στιγμές αυτές μοιάζουν με τη μέρα της μαρμότας.


Όπως θα έλεγε και η tzotza "He is the most depressing superhero imaginable".

He is my hero



P.S. I'd like to advise everyone who is thinking of watching the newly-released movie Spiderman 3 to wait for the DVD edition. The direction was awful, the acting mediocre and the special effects were a tragedy. Not to mention the unspeakable abuse of the original script.

5 comments:

tzotza said...

first of all thank you dear pythagoras for referring to me in your post(and with a direct link..im more than just impressed!!!:) )
i think ill rent out spiderman 1&2 so ill be ready to watch number 3! youre right about siderman being one of the most sensitive of all superheroes..thats probably the secret of his success!!

Ilias said...

The real and only secret of spidey... is M.J.!
She still remains hot...

Pythagoras said...

@tzotza Εγώ thanx που έγινες και εσύ ένα κομμάτι του κολάζ και με τα χρώματα σου ομορφαίνεις τον καμβά μας :)


@ilias Πάλι εδώ εσύ;;; :P

Anonymous said...

Great work.

Anonymous said...
This comment has been removed by a blog administrator.