Στη ρουλέτα της ζωής ποντάρω στιγμές. Μα όλο χάνω κι ξεμένω.
Τότε ξεντύνομαι ένα ένα τα όνειρα μου. Τα πετάω από πάνω μου σαν ξένα ρούχα. Και τα σκοτώνω για μάρκες.
-Πόσα δίνεις για μια αγάπη;
-Μπα άσε, δεν πιάνουν τίποτα πια. Βρώμισε ο τόπος.
-Μα έμενα μου κόστισε πολλά.
-Καλά καλά, βάλε και κάτι ακόμα και θα τα βρούμε.
Και συνεχίζω να παίζω.
Και να που η τύχη μου αλλάζει! Αλήθεια;
36 χαρές τι να πρωτοσκεπάσουν;
Friday, November 26, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Post a Comment